Prace renowacyjne na wileńskich nekropoliach (Litwa)
Projekt dotyczy przeprowadzenia prac konserwatorskich przy dwóch nagrobkach z cmentarza na Starej Rossie w Wilnie (Henryka Petrykowskiego oraz Mundzia Oszurko, Zofji Korklińskiej i Zofji Oszurkowej) oraz jednym z cmentarza Bernardyńskiego (Bohdana Zaniewskiego).
Programy prac zakładają m.in. wypionowanie nagrobków, naprawę popękanych elementów metalowych (oczyszczeniem klejenie, malowanie farbami antykorozyjnymi), rekonstrukcję brakujących lub zniszczonych części pomników i ogrodzeń na podstawie fotografii archiwalnych lub analogii, przywracanie poleru elementom kamiennym). W przypadku narożnikowo usytuowanego nagrobka Mundzia Oszurko wykonany zostanie nowy, żelbetowy mur zewnętrzny, który powstrzyma osuwanie się ziemi.
Cmentarz na Starej Rossie, najsłynniejszy z wileńskich cmentarzy, założony został w 1769 roku; od roku 1801 funkcjonuje jako cmentarz miejski. Malownicze położenie zawdzięcza lokalizacji na wzgórzu morenowym o różnicy poziomu terenów dochodzącej do 30 m. W latach komunizmu celowo dewastowany; od 1990 r. prace konserwatorskie na cmentarzu prowadzi Społeczny Komitet Opieki nad Starą Rossą.
Cmentarz Bernardyński w obecne miejsce na skarpie rzeki Wilenki przeniesiony został w 1810 r. sprzed kościoła św. Anny. W jego obrębie do dziś znajduje się wiele nagrobków o istotnej wartości artystycznej. Podobnie jak na cmentarzu na Starej Rossie, spoczywa na nim wiele osób zasłużonych dla polskiej nauki i kultury.
